نهم آذرماه سال جاری مزین گشته به نام روز «پرستار و بهورز» جا دارد از سفید جامگان پرافتخار کشورم بگویم آنان که و بدون قضاوت انسانها انتخاب کرده و مرحمی بر دل ناتوان وبیماران گردند آری امروز فرصتی عزیز و غنیمتی بزرگ است که از زحمات این عزیزان تشکر و قدردانی کنیم و درودی فراوان به تلاش های بی وقفه آنان داشته باشیم.
باید اعتراف کرد که نوشتن درباره ی پرستاران قلمی بسیار قوی می خواهد، چگونه میتوان عشقی بی پایان، محبتی بی دریغ و گذشتی فداکارانه را در قالب واژه ها بر روی کاغذ به تصویر کشید؟ سپید جامگانی که با قلبی مملو از عشق و محبت با وجودی سرشار از آرامش در سخت ترین شرایط شبانه روز بر بالین بیماران ایستاده و سعیشان بر آن است که جوانه امید را در دل بیمار بکارند تا انگیزه بیمار برای مبارزه با بیماری را چند ین برابر گردانند.براستی همه یاد میکنند از اولین ها امروز یادی میکنیم از بانو فاطمه توانایی؛ نخستین پرستار زن ایرانی و جناب آقای مرتضی حسن پور فرد خراشاد، ، اولین پرستار مرد ایرانی که ازپژوهشگران این رشته نیز میباشد و سایر بزرگانی و جان برکفان که اکنون در میان مانیستند براستی این نام نیک است که می ماند و دیگر هیچ !